O sanatorio da barranca

O Sanatorio do Santo Anxo ou da Barranca, situado en Navacerrada, leva vinte anos abandonado sen que ninguén se interese na súa reconstrución. Seica polas connotacións do seu pasado como hospital psiquiátrico, polas innumerables lendas que viran á súa ao redor ou, simplemente, pola súa inutilidade, mantense como unha ruína inerte de formigón en metade da montaña. A súa aparencia sinistra, como sacado dunha película de terror, tampouco axuda. A súa historia é similar á doutros hospitais da zona tamén abandonados e catalogados como unha porta ao máis aló. A Barranca, construído no val homónimo sobre unha superficie duns 3.000 metros cadrados, foi levantado en 1941 como un sanatorio para tuberculosos. A súa situación na Serra de Guadarrama, como a dos seus homólogos, debíase a que o aire da serra era óptimo para tratar esta enfermidade. Dependente do Ministerio de Sanidade, funcionou ata que as doenzas pulmonares remitiron grazas aos avances médicos. Así, abandonou a súa concepción orixinal para converterse nun centro psiquiátrico. Pechado definitivamente en 1995, a data marca o inicio das numerosas lendas que achegan un punto tenebroso ao seu xa de seu fantasmagórica aparencia. É difícil atopar a alguén que coñeza a zona e non escoitase algunha historia de terror sobre a Barranca. Existen para todos os gustos. Figuran testemuños que aseguran ver luces nos corredores a través das súas xanelas sen cristais. Tamén quen escoitou voces en metade da noite, berros desagarrados de quen estivo entre as súas paredes. Quen sabe se os asubíos do vento xogaron unha mala pasada.